گروه نرم افزاری آسمان

رباعی شمارهٔ ۱۷۲۲


ای داده مرا چو عشق خود بیداری
وین شمع میان این جهان تاری
من چنگم و تو زخمه فرو نگذاری
وانگه گوئی بس است تا کی زاری